Ajacieden bedankt!

Dag
Gisteren m'n laatste dagje bij Ajax dorgebracht... Als werknemer wel te verstaan! Aan het eind van de dag het hoogtepunt; een gezellige afscheidsborrel! Ik heb de afgelopen weken na het bekendmaken van mijn ontslag wel begrepen dat iedereen het jammer vind dat ik weg zou gaan bij Ajax (Loopt deze zin eigenlijk nog wel?). Mijn wens was dan ook een gezellige donderdagmiddagborrel met iedereen met wie ik samen heb gewerkt. Dat is gistermiddag dus heel aardig gelukt! Dat iedereen is gekomen is wel het mooiste dankjewel dat je in mijn ogen kunt krijgen! Daarbij heb ik ook nog een mooi shirt gekregen én een flinke set waardebonnen voor de Mediamarkt.

Met een fles rosé van Marcel erbij is het boven verwachting veel wat ik als afscheidskado heb gekregen!

Maar zoals gezegd; het mooiste was de grote opkomst, de mailtjes, en de telefoontjes. Ik word daar altijd een beetje stil van....
Gelukkig had ik nog genoeg spraakwaterval om een behoorlijke afscheidsspeech af te steken. Stond ik gelukkig niet helemaal met m'n mond vol tanden...




"Inkopen"
Vandaag heb ik met Astrid samen de mediamarkt bezocht. We hebben ook de Fanshop nog met een bezoek vereerd. Ik heb er een Ajax vest gekocht en een thuistenue om in m'n nieuwe bedrijfs "Ferrari" te hangen. Kleurt goed met de rest van de auto! Ik zal foto's neerzetten volgende week.

Lekker draaien
Vanavond ga ik met Bartuz op stap. We gaan draaien in Het ABC'tje in Abcoude op een elke maand te organiseren 80's en 90's avond. Klein setje, niet teveel gesjouw en toch gezellig. Ik kijk er naar uit. Ik zal eens kijken dat ik morgen wat foto's hiervan kan neerzetten.

Bril
Ik moet er toch aan geloven; al een paar maanden had ik het idee dat de kleine lettertjes steeds kleiner werden. Ik moet er aan geloven. Ik heb vanmorgen een leesbril besteld voor de moeilijke momenten... Mijn eerste niet zonnebril. Morgen mag ik 'm ophalen. Wat ik nooit voor mogelijk had gehouden begint nu toch te gebeuren. Ik word ouder. Ook verstandiger?

Even bijpraten

Mijn post van vorige week heeft toch wel wat reacties opgewekt. Logisch eigenlijk. Julia heeft inmiddels een week in het ziekenhuis achter de rug. Ze heeft (maar dat weet bijna iedereen inmiddels) Leukemie, en dat is geen kattendrek. Dit verklaart wel in een woord waarom we ons zo kut voelden en waarom nu alle aandacht naar die kleine wurm uit moet gaan.
Inmiddels zijn de doktoren begonnen met de behandeling en ze knapt wel op van deze eerste behandeling. Het is en zal nog steeds geen pretje worden zo'n chemokuur, maar het gaat om het doel zal ik maar zeggen. Ik weet ook even niet hoe ik het beter kan uitdrukken.
Op het praktische vlak proberen we Wilco en Diana zo veel mogelijk te ondersteunen met praktische dingen. Zo is Kyra inmiddels onze vaste logeerhond geworden. Meestal is er rond etenstijd niemand thuis en kunnen wij de middagwandeling en de avondopvang doen. Vanuit Amsterdam neem ik dus een klein omweggetje en laad een passagier in de bak. Cassie vind het wle gezellig met z'n tweetjes, dus het is niet echt een opgave. Verder hebben we vrijdag het digitale fotolijstje gevuld met allemaal foto's van mensen en dieren om het kamertje een beetje op te fleuren. Dit idee van Astrid is een voltreffer gebleken! Nu nog een paar goede foto's van Banjer, Saar en "Mauw" (zoals onze kat Winnie inmiddels is gedoopt) en het wordt nog heel wat.
Verder kunnen we niet zo heel veel betekenen. Hopelijk is het genoeg om ze er doorheen te slepen.

Door dit alles is het animo voor ons geplande feest voor ons twaalf en een half jaar trouwen op 6 december een behoorlijk stuk minder geworden. Eigenlijk kun je wel zeggen dat helemaal weg is.
Hoe en of we in een andere vorm iets gaan vieren weet ik nog niet.

Van een heel andere orde: ik ben bezig aan mijn laatste dagen bij Ajax. Aanstaande donderdag is mijn laatste dag. Hopelijk zijn er nog genoeg collega's die me komen uitzwaaien. In ieder geval is het nog even aangekondigd vandaag:

Het is wel raar om weg te gaan, iedereen die ik spreek vind het jammer dat ik weg ga. Aan de andere kant zijn er bij Sis ook mensen die blij zijn dat ik kom. En al met al is dit voor mij ook een goede keuze. En ook al werk ik er dan niet meer, ik blijf toch wel Ajacied!

Meer recent ben ik eergisteren en gisteren bezig geweest met de auto. Ik heb alvast het ruitenwissermechaniek schoongemaakt en ingevet. Echt zo'n klusje dat je best zelf kunt doen met geduld en wat tijd. Daar had ik dus de zaterdag voor uitgetrokken en de camera meegenomen om dit alles eens fijn te "documenteren". Om met Youp te spreken "even lekker niets aan je hoofd, lekker met de handjes". Van het documenteren komt niets want de accu's van de camera waren leeg. Ook het setje reserve dat ik had meegenomen... Nou ja, de klus is wel geslaagd, alles loopt weer soepel en in het dashboardkastje hangt nu een Blaupunkt Compact Drive MP3. In combinatie met een Miami CD72 werkt dat uitermate prettig...

Met de rubber matten erin is de auto al bijna klaar voor de winter. Nu alleen de winterbanden nog... Maar hopelijk komt dat ook snel goed!

Boosheid

Hoewel erg persoonlijk heb ik besloten dit hier toch neer te zettten. Niet om reacties uit te lokken, maar om ergens mijn eigen gedachten te ordenen voor zover dat mogelijk is.

Boosheid, een gevoel van absolute onmacht strijden sinds een paar dagen met mijn normaal gesproken optimistische karakter.

Dat heeft te maken met het slechte nieuws dat we afgelopen vrijdag ontvingen van Wilco en Diana. Julia had al een tijd last van haar voetjes en wilde niet meer staan of lopen. Afgelopen vrijdag is na een aantal weken van onderzoeken de ergste diagnose gesteld die je je maar kunt bedenken voor zo'n kleintje. Zonder op de details in te gaan (die vertel ik nog wel), weet ik wel dat er een hele zware tijd aankomt voor iedereen.

Vandaar de woede: waarom nou uitgerekend zij? Zo'n lief kind. Ieders oogappeltje. Als je ziet dat ze zoveel pijn heeft, doet dat zelfs iets met de meest koelbloedige persoon. Absolute onmacht. Zoals Hans het gisteravond verwoordde: Als je weet dat je met een weekend doorwerken haar zou kunnen helpen zou je het niet nalaten.

Al dit soort gebeurtenissen geven maar weer aan hoe belangrijk je gezondheid is en dat de rest maar bijzaak is. Het is alleen zo jammer dat je op zo'n manier weer met je beide benen op de grond gezet moet worden.

Wat kun je doen? Wij als omstanders kunnen weinig doen. Je legt je lot als het ware in de handen van de artsen. Morgen gaan de verdere onderzoeken en eerste behandeling beginnen. Goddank.

Update

Zaterdagmiddag, even tijd voor een update

Navelbreuk
Met de naweën van de navelbreuk ingreep gaat het goed. Het verbandje mocht ik gisteren onder de douche losweken en weghalen. Dat ging prima. Weinig problemen. Douchen was heer-lijk! Daar kanp je van op.
Gisteren heb ik ook weer eens een stukje auto gereden. Ging goed, dus da's mooi. Ik moet nog wel oppassen met tillen. Zelfs een laptoptas is te zwaar. Ook skiles kunnen we wel even vergeten. Daar zouden we over een paar weken mee beginnen, maar dat hebben we maar even op de lange baan geschoven en gaan we nu waarschijnlijk doen in januari in aansluiting op ons tripje naar Davos. As is solidair. Lief hè?

Oranjevereniging
Straks hebben we de receptie ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de Oranjevereniging hier in Baambrugge. De voorbereidingen zijn ook aan mij niet voorbij gegaa. Ik ben de laatste weken bezig geweest met het maken van een comilatie van diverse filmfragmenten om daar een DVD van te maken. De DVD was vorige week klaar. Vanmiddag de vertoning. Hopelijk komen er nog wat aanmeldingen...
Ik ben er straks ook. Ik zal eerst de camera maar eens leegmaken...

Operatie geslaagd

Even een update om jullie op de hoogte te brengen na mijn operatie.

Gisteren was het dan zover, ik zou eindelijk afgeholpen worden van die ellendige navelbreuk. Gisteren moest ik me om half 8 melden bij de afdeling dagverpleging. Operatiehemd aan, kusje voor As, en op een bed richting operatiekamer. Daar werdt het infuus aangebracht en de plakkers voor de hartbewaking.
In de operatiekamer aangekomen wordt je aangesloten op de narcosevloeistof en ben je zo weg (in mijn geval in ieder geval).
Na de operatie heb ik nog een uurtje op de vekoeverkamer doorgebracht, half suf. Na een uurtje mocht ik terug naar de dagverpleging. Daar heb ik eerst een paar uurtjes muziek liggen luisteren en half liggen pitten...
Na een broodje en een paar koppen thee mocht ik opstaan en even naar het toilet lopen. Opluchting, want mijn blaas begon nogal vol aan te voelen! Daarna heb ik me aangekleed, en kwam Astrid me ophalen. Inmiddels heb ik er al een nachtje in mijn eigen bed opzitten.... Morgen meer. Ik ga nu eerst maar eens zonder laptop op de bank bivakkeren

poolen

In het weekend gebeuren er genoeg dingen om over te loggen. Zoals ook afgelopen vrijdagavond. Ik ben met Frank en Jeroen (beiden Bull) een hapje wezen eten en poolen. Leuk. We doen dit zo van tijd tot tijd. Hier een paar äctiefoto's:

Frank in actie

Jeroen aan het werk.

En hier probeer ik een moeilijke stoot te doen die faliekant mislukte overigens...

Gek genoeg won ik het eerste potje tegen Frank, ondanks dat hij sneller zijn ballen had weggespeeld. Nadat ik de achterstand had ingehaald, speelde ik zonder problemen de zwarte bal weg. Ik was zelf nog wel het meest verbaasd!
Ook in het tweede potje ging ik traag van start. Nu lukte het ook weer om uiteindelijk al mijn ballen weg te spelen. Ook lukte het nogmaals in een keer om de zwarte bal weg te spelen!

Het zal wel beginnersgeluk zijn....

Gisteren een stukje aan de afwerking van de DVD voor de Oranjevereniging gewerkt. Nu alleen de geluidssterkte controleren en een menu maken!

Vanavond hebben we bij Rene en Judith gegeten. We hebben het ook gehad over de Zwarte markt waar we vandaag een bezoekje aan gebracht hebben. Het zou wel grappig zijn om oude voorraad te verkopen. Wie weet gaan we dat nog wel eens doen....