Uit het leven van een Krok(ed)je: september 2010

zaterdag 11 september 2010

Voordat we weer aan de terugreis beginnen

Venetië
Vandaag de laatste blog uit warm en zonnig Italië. De afgelopen dagen hebben we gelukkig mooi weer gehad. Wie de weerberichten uit Europa een beetje gevolgd heeft, kon zien dat na regen gelukkig zonneschijn komt. Eergisteren een dagje strand, gisteren begon bewolkt dus uiteindelijk zijn we naar zonnig Venetië gegaan.
Niet veel tekst dus, meer plaatjes.




Elk restaurant met een beetje terras had zijn eigen orkestje staan. Italiaans hè, dus zonnebril verplicht!

De sfeer. Wel veel kraampjes met souvenirs. Heel veel kraampjes met souvenirs..


De beroemde gondels, op een rijtje in de haven


De schoonheid van Venetië geprobeerd te vangen op een digitale camera. Poging 1


De schoonheid van Venetië geprobeerd te vangen op een digitale camera. Poging 1


Lekker gegeten.

Nagekomen foto's
En als lekkermakertje vor Martin, omdat het altijd groter kan:

Achterop de auto stond wel TDcI te lezen, dus het zal wel vooruit willen... Overigens stond er hier en daar een behoorlijk grote camper of caravan. Hoezo crisis?

Ook kregen we bezoek van ons buurjongetje uit München.

De rest van vandaag gaan we zover mogelijk de auto inpakken, naar het strand en vanavond de restjes opeten. Morgen de grote rit...

woensdag 8 september 2010

Het regenseizoen

Gisteren zag het er al niet best uit. De plaatselijke weerberichten en ook de vertrouwde wereldomroep kwamen met een onheilstijding: regen. En niet zo'n beetje ook! Toen we dus vanmorgen wakker werden, en het niet regende leek het aan dag als alle anderen te worden. Bewolkt, niet overdreven warm. Van dat net-niet weer zeg maar.
De radio (zeker als je naar AM zenders luistert) geeft altijd wel een idee van bliksemactiviteit. Je hoort dan een kraakje door het geluid. Dit gebeurde vanmorgen ook steeds meer. Tot die ene flits, gevolgd door een grote klap. Meteen daarna begon het te regenen, en behoorlijk ook! zo behoorlijk dat de boel hier na enige tijd blank sond. Echt blank. Daarom vaononder onze luifel (kijk maar naar de eerdere foto's hoe dat eruit ziet) heb ik een paar foto's gemaakt van de nattigheid.



Toen het dan eindelijk opgehouden was met regenen hebben we de stoute schoenen maar eens aangetrokken om ergens een bakkie koffie te gaan halen. De gevolgen van een paar uur moessonachtige regen waren goed te zien

Als de voorspellingen kloppen krijgen we nu nog een paar dagen met beter weer... We duimen!

dinsdag 7 september 2010

Vervolg

's avonds
We zijn 's avonds met Syl wezen eten in de trattoria van het hotel. Italiaans eten. Zeg maar een voorpoefje op wat gaat komen. Uiteraard hebben we onze tijd goed benut om bij te praten en oude koeien uit de sloot te halen.
Wandeldag
Stralend weer de volgende dag. Je kent dat wel, zo'n strak blauwe hemel, een zonnetje. Wel fris, maar al met al na de sneeuw en het grauwe weer van de dagen ervoor een welkome afwisseling. De ideale dag om een "stukkie" in de bergen te gaan wandelen. Omdat we niet echt voorzien waren van de juiste uitrusting kon daar gelukkig ook een mouw gepast worden. Op een paar stevige LOwa stappers konden we dus op weg.

Met de Schatzalpbahn naar boven. Omdat er niet echt een gigantisch skigebied achter ligt hadden we die lift nog niet echt gehad. De lift is een treintje, omhoog getrokken aan een flinke staalkabel. Meerdere compartimenten die steeds iets hoger staan ten opzichte van de vorige.
Boven aangekomen op pad. Dat zag er ondanks dat het pad omhoog liep, goed uit. Nog wel, maar dat wisten we toen nog niet...

Het pad liep verder, werd smaller en ging soms knap steil omhoog. Maar wát een uitzicht! Watervalletjes, panoramas, bergweiden (met koeienvlaaien dat wel), en smalle bospaadjes. We keken onze ogen uit. Bovendien: nergens een stukje afval te zien.

Hulde daarvoor. We hebben zelf dus ook netjes onze waterflesjes en lege verpakking meegenomen en beneden in een afvalbakje gegooid.

We hadden het advies gekregen om iets te gaan eten op Erbalp, gerund door een vriendelijke mevrouw. Die tip hadden we gekregen van Hans, special manager van Belvedere voor de gasten. Hij gaf ons de route en de tip om er te gaan eten.

Erbalp was schitterend!
Een klein hutje met houtvuur, een terras met twee lange tafels en één kleinere, een aanta parasols die duidelijk niet door een bierbrouwer, water of frisdrankmerk waren gesponsord, en de heerlijkste gerechten en dranken. En: oh ja een milieuvriendelijke koelkast.

Tja, en dan moet je dat biotoilet maar voor lief nemen...

Na een heerlijke lunch met Kaiserschmarren (in mijn geval) zijn we doorgewandeld.
Nu was het allemaal niet zo moeilijk meer. Een bergpaadje naar beneden zoals we op de ski wel vaker hebben gedaan. Lopend gaat het wel wat minder snel...

Terug in Davos na een lekker drankje op een terras en 20 minuten lopen waren we weer in het hotel. Lekker in het bubbelbad gelegen om de vermoeide spieren wat rust te gunnen.
Fluëlapass
Het is inmiddels donderdag. Vandaag afscheid nemen van Davos en alle lieve mensen. Eigenlijk is het kort, maar toch weer leuk. Vandaag stond een ritje naar Ried in Oberinntal op het programma. Even een stop voordat we doorrijden naar Selva. We zijn benieuwd of Rieder Stub'n er nog is en wat er met de vorige eigenaar is gebeurd. De webiste was uit de lucht. We vonden het allemaal maar vreemd. Navraag bij de nieuwe eigenaar leerde dat het zakelijk niet allemaal goed was verlopen. De kwaliteit wqas echter nog als vanouds. Eten en kamers waren prima. We zagen ook dat er een kleine verbowing was geweest.
Tijdens een wandeling door het dorp zagen we de aankondiging voor een optreden van Wilfried und Simon P in het musikverein van Ried. Daar zijn we dus ook wezen kijken. Hoewel het fris was werd je van een Obstler toch wel weer warm.
Op weg naar Italië
De volgende dag alweer mochten we vertrekken naar Italie. Naar Selva dit keer. Gewoon om het ook een keer zonder sneeuw te zien zeg maar. Het blijft een vreemde gewaarwording. Dat hadden we natuurlijk al in Davos, maar ook in Ried. De weg er naar toe was nog lang en niet zonder gevaar. Dat bleek ook nu weer, want we hebben nog een uur vastgestaan vanwege een ongeval. Jamer is dan altijd dat je niet te zien krijgt wat er tegen wie aan geklapt is. Kan overigens zomaar een motorrijder geweest zijn, want daar rijden er een hoop van rond in de bergen in deze tijd van het jaar. Ze rijden ook niet allemaal even voorzichtig. Overigens zijn we zelf ook bezig om een ritje op de motor te plannen in deze regio, maar over allebei die onderwerpen later meer. Uiteindelijk zijn we er wel gekomen.
Selva
Na de rit hebben we nog een rondje door Selva gelopen. Hebben een krantje gekocht. Dat soort dingen. Wandelingetje maken leek ons wel wat voor de volgende dag.
Zo gezegd, zo gedaan, dus de volgende dag omhoog met de Ciampinoi en gelopen naar Vallongia. De wandeling ging sneller dan verwacht dus we hebben onszelf beloond met een paar uurtjes op het terras alvorens aan de terugtocht te beginnen. Bovenaan zijn we met de lift weer teruggegaan naar Selva en hebben omdat het wel erg fris was geworden inmiddels de rest van de middag noodgedwongen binnen doorgebracht. 's Avonds lekker gegeten zoals dat altijd in Freina wel lukt.
Op weg naar Cavallino
Als je van bergweggetjes houdt, dan kan je je hart ophalen in Italië! Niet alleen wij, maar ook een hele hoop motorrijders zagen we op onze route die voor een groot deel door de bergen voerde . Leuk, want er zaten delen bij waar we nog nooit gereden hebben, en het varieerde van echte bergpassen to slingerende wegen waar je nog redelijk door kunt rijden.
Helaas hebben we ook gezien dat een motorrijder een flink ongeluk heeft gehad. Niet zo vreemd als je ziet dat sommigen roekeloos inhalen op plekken waar het misschien beter is om het niet te doen. Het zet je aan het denken.
Uiteindelijk zijn we in Cavallino aangekomen en op het park.
Union Lido
Om het maar meteen over de plussen en minnen van Union Lido te hebben: Het is groot, er zijn veel voorzieningen zoals zwembaden en restaurantjes, overal afvalbakken die trouw elke dag worden geleegd. Er zijn ook veel regeltjes sommige logisch andere te inderachtig voor woorden. Ook de werking of volgorde van een heleboel zaken kan beter worden uitgelegd. Het grootste struikelblok voor ons was dus wel dat men het nodig vindt om beide paspoorten gedurende ons hele verblijf bij zicht te moeten houden. Iets waar weij het nog steeds niet mee eens zijn. Al met al is mijn hele indruk onvoldoende aanleiding om een volgende keer hier te boeken. In het hotel in Duitsland waar we ook volledig onbekenden waren zijn we met meer zorg behandelt.
Lekker rustig aan
De eerste paar dagen hier hebben we lekker rustig aan gedaan. Een internetkaartje gekocht, het park en strand verkend, een drankje gedronken en zojuist 18 holes gelopen... Op de minigolfbaan!
Ons plekje is hier:

En we hebben "huisdieren"! Rond ons groepje caravans scharrelen een moeder konijn met een jong:

Morgen of overmorgen gaan we eens richting Venetië of Murano.

vrijdag 3 september 2010

Welverdiend

Maandag
Op welverdiende vakantie tik ik mijn eerste blogupdate in weken vanaf ons (even tellen) derde vakantieadres (de tussenstop in Duitsland niet meegerekend).
We zijn maandag al vertrokken en hebben er inmiddels zo'n 1100 km en een paar leuke dagen opzitten. Onderweg hebben we geluisterd naar de Wereldomroep, het programma onderweg. Hoewel gericht op internationale vrachtwagenchauffeurs toch ook voor ons leuk om te horen. Toch handig, zo'n Becker radio met korte golf. Hebben ook het overlijden van Appie Baantjer en Jean Nelissen meegekregen.
We zijn in de loop van de ochtend vertrokken en doorgereden naar vlakbij Stuttgart. Dankzij de TomTom was een hotel en eerder al een hoogst noodzakelijk tankstation snel gevonden.Leuk is dat. Je kunt niet tanken langs de snelweg? Nou en, je TomTom weet wel een andere pomp waarbij je wel kunt tanken, de pomp langs de Autobahn had namelijk een technische storing...
In het hotel (prima simpel adresje overigens) hadden we een simpele, niet al te luxe kamer maar schoon en voorzien van badkamer.
Eten konden we niet in het hotel zelf, maar ernaast lag een prima restaurant. Van buiten zag het er niet meteen aantrekkelijk uit, maar binnen was het helemaal nieuw. Het eten was ook prima.
Na het eten nog een wandelingetje gedaan dat we maar vlot afgelast hebben, want het ging steeds harder regenen.
In de kamer vanaf de laptop een filmpje gekeken en toen gaan slapen.

Dinsdag
Doorgereden naar Davos, zonder problemen overigens. Ondanks de laag sneeuw die de nacht daarvoor was gevallen. Goed, het dooide alweer flink 's morgens, maar sneeuw in augustus blijft voor ons toch een raar fenomeen.

We hebben de mooiste kamer van het hotel gekregen. Lakoniek antwoord van Sylvia: "ach hij stond leeg, en het maakt niet uit of we een gewone kamer poetsen of deze". Zo had ik het nooit bekeken... Maar wát een luxe! Ruime zitkamer, walk-in closet (meer walk through eigenlijk) gigantische slaapkamer en een enorme badkamer. Wat een verwennerij! Voelde me knap lullig met slechts één pakje stroopwafels en een pakje speculaas.

We zijn nog even de stad in geweest. CD'tje gescoord van Ich und Ich.
Daarna lekker in het bubbelbad gelegen.

In een volgende post volgt natuurlijk meer.!