's avonds
We zijn 's avonds met Syl wezen eten in de trattoria van het hotel. Italiaans eten. Zeg maar een voorpoefje op wat gaat komen. Uiteraard hebben we onze tijd goed benut om bij te praten en oude koeien uit de sloot te halen.
Wandeldag
Stralend weer de volgende dag. Je kent dat wel, zo'n strak blauwe hemel, een zonnetje. Wel fris, maar al met al na de sneeuw en het grauwe weer van de dagen ervoor een welkome afwisseling. De ideale dag om een "stukkie" in de bergen te gaan wandelen. Omdat we niet echt voorzien waren van de juiste uitrusting kon daar gelukkig ook een mouw gepast worden. Op een paar stevige LOwa stappers konden we dus op weg.
Met de Schatzalpbahn naar boven. Omdat er niet echt een gigantisch skigebied achter ligt hadden we die lift nog niet echt gehad. De lift is een treintje, omhoog getrokken aan een flinke staalkabel. Meerdere compartimenten die steeds iets hoger staan ten opzichte van de vorige.
Boven aangekomen op pad. Dat zag er ondanks dat het pad omhoog liep, goed uit. Nog wel, maar dat wisten we toen nog niet...
Het pad liep verder, werd smaller en ging soms knap steil omhoog. Maar wát een uitzicht! Watervalletjes, panoramas, bergweiden (met koeienvlaaien dat wel), en smalle bospaadjes. We keken onze ogen uit. Bovendien: nergens een stukje afval te zien.
Hulde daarvoor. We hebben zelf dus ook netjes onze waterflesjes en lege verpakking meegenomen en beneden in een afvalbakje gegooid.
We hadden het advies gekregen om iets te gaan eten op Erbalp, gerund door een vriendelijke mevrouw. Die tip hadden we gekregen van Hans, special manager van Belvedere voor de gasten. Hij gaf ons de route en de tip om er te gaan eten.
Erbalp was schitterend!
Een klein hutje met houtvuur, een terras met twee lange tafels en één kleinere, een aanta parasols die duidelijk niet door een bierbrouwer, water of frisdrankmerk waren gesponsord, en de heerlijkste gerechten en dranken. En: oh ja een milieuvriendelijke koelkast.
Tja, en dan moet je dat biotoilet maar voor lief nemen...
Na een heerlijke lunch met Kaiserschmarren (in mijn geval) zijn we doorgewandeld.
Nu was het allemaal niet zo moeilijk meer. Een bergpaadje naar beneden zoals we op de ski wel vaker hebben gedaan. Lopend gaat het wel wat minder snel...
Terug in Davos na een lekker drankje op een terras en 20 minuten lopen waren we weer in het hotel. Lekker in het bubbelbad gelegen om de vermoeide spieren wat rust te gunnen.
Fluëlapass
Het is inmiddels donderdag. Vandaag afscheid nemen van Davos en alle lieve mensen. Eigenlijk is het kort, maar toch weer leuk. Vandaag stond een ritje naar Ried in Oberinntal op het programma. Even een stop voordat we doorrijden naar Selva. We zijn benieuwd of Rieder Stub'n er nog is en wat er met de vorige eigenaar is gebeurd. De webiste was uit de lucht. We vonden het allemaal maar vreemd. Navraag bij de nieuwe eigenaar leerde dat het zakelijk niet allemaal goed was verlopen. De kwaliteit wqas echter nog als vanouds. Eten en kamers waren prima. We zagen ook dat er een kleine verbowing was geweest.
Tijdens een wandeling door het dorp zagen we de aankondiging voor een optreden van
Wilfried und Simon P in het musikverein van Ried. Daar zijn we dus ook wezen kijken. Hoewel het fris was werd je van een Obstler toch wel weer warm.
Op weg naar Italië
De volgende dag alweer mochten we vertrekken naar Italie. Naar Selva dit keer. Gewoon om het ook een keer zonder sneeuw te zien zeg maar. Het blijft een vreemde gewaarwording. Dat hadden we natuurlijk al in Davos, maar ook in Ried. De weg er naar toe was nog lang en niet zonder gevaar. Dat bleek ook nu weer, want we hebben nog een uur vastgestaan vanwege een ongeval. Jamer is dan altijd dat je niet te zien krijgt wat er tegen wie aan geklapt is. Kan overigens zomaar een motorrijder geweest zijn, want daar rijden er een hoop van rond in de bergen in deze tijd van het jaar. Ze rijden ook niet allemaal even voorzichtig. Overigens zijn we zelf ook bezig om een ritje op de motor te plannen in deze regio, maar over allebei die onderwerpen later meer. Uiteindelijk zijn we er wel gekomen.
Selva
Na de rit hebben we nog een rondje door Selva gelopen. Hebben een krantje gekocht. Dat soort dingen. Wandelingetje maken leek ons wel wat voor de volgende dag.
Zo gezegd, zo gedaan, dus de volgende dag omhoog met de Ciampinoi en gelopen naar Vallongia. De wandeling ging sneller dan verwacht dus we hebben onszelf beloond met een paar uurtjes op het terras alvorens aan de terugtocht te beginnen. Bovenaan zijn we met de lift weer teruggegaan naar Selva en hebben omdat het wel erg fris was geworden inmiddels de rest van de middag noodgedwongen binnen doorgebracht. 's Avonds lekker gegeten zoals dat altijd in Freina wel lukt.
Op weg naar Cavallino
Als je van bergweggetjes houdt, dan kan je je hart ophalen in Italië! Niet alleen wij, maar ook een hele hoop motorrijders zagen we op onze route die voor een groot deel door de bergen voerde . Leuk, want er zaten delen bij waar we nog nooit gereden hebben, en het varieerde van echte bergpassen to slingerende wegen waar je nog redelijk door kunt rijden.
Helaas hebben we ook gezien dat een motorrijder een flink ongeluk heeft gehad. Niet zo vreemd als je ziet dat sommigen roekeloos inhalen op plekken waar het misschien beter is om het niet te doen. Het zet je aan het denken.
Uiteindelijk zijn we in Cavallino aangekomen en op het park.
Union Lido
Om het maar meteen over de plussen en minnen van Union Lido te hebben: Het is groot, er zijn veel voorzieningen zoals zwembaden en restaurantjes, overal afvalbakken die trouw elke dag worden geleegd. Er zijn ook veel regeltjes sommige logisch andere te inderachtig voor woorden. Ook de werking of volgorde van een heleboel zaken kan beter worden uitgelegd. Het grootste struikelblok voor ons was dus wel dat men het nodig vindt om beide paspoorten gedurende ons hele verblijf bij zicht te moeten houden. Iets waar weij het nog steeds niet mee eens zijn. Al met al is mijn hele indruk onvoldoende aanleiding om een volgende keer hier te boeken. In het hotel in Duitsland waar we ook volledig onbekenden waren zijn we met meer zorg behandelt.
Lekker rustig aan
De eerste paar dagen hier hebben we lekker rustig aan gedaan. Een internetkaartje gekocht, het park en strand verkend, een drankje gedronken en zojuist 18 holes gelopen... Op de minigolfbaan!
Ons plekje is hier:
En we hebben "huisdieren"! Rond ons groepje caravans scharrelen een moeder konijn met een jong:
Morgen of overmorgen gaan we eens richting Venetië of Murano.
