Rare dag vandaag

Het is weer zo'n dag vandaag. Stapte toevallig om 12 uur vanmiddagde auto in. Je kent dat wel. Sleutel in het contact en de radio springt aan. Radio 1. Toevallig. Op dat moment is de persconferentie bezig van de artsen van Prins Friso. Ik kreeg het er warm en koud tegelijk van. Het Duits van de artsen werd herhaald in het Nederlands, maar ook zonder die vertaling begreep ik goed waar het om ging. Je hebt het vast wel gehoord. De term "slecht nieuws" vat het wel goed samen. Ik ben blij dat ik niet in de schoenen van onze Koningin sta. Pfoeh. Ik kan niet in de glazen bol kijken, de vooruitzichten zijn helaas niet goed. Eerlijk gezegd hoop ik dat als ik in die situatie kom, er een uit knop is die gebruikt wordt. En toen vanmiddag. De telefoon ging. "Ben je bijna thuis?" Er lag een gewonde spreeuw op zolder. We hebben hem (of haar) in een kartonnen doos gelegd en meegenomen naar de vogelopvang. Hebben we een vogelopvang in de buurt? Ja dus: in Amsterdam Zuidoost vonden we vogelopvang de Toevlucht. Mooi om te weten dat er zoiets in de buurt is en mensen zich vrijwillig inzetten voor het welzijn van vogels. Ik ben blij dat we een goede daad hebben kunnen verrichten al is het maar klein.

Het wordt druk daarboven

Toch kijk je altijd raar op. Zat ik gisteren op internet nog een nieuwsberichtje te lezen over Whitney Houston die zich volgens het bericht "had misdragen", hoor je volgende dag op de radio dat ze er niet meer is. Jammer, maar ze was niet meer de zangeres van vele jaaren geleden. Het is niet anders. Daarom, hoe het begon (althans voor mij) met Whitney Houston: Saving all my love for you Rust zacht.